Όταν τα πάντα μέσα σου καταρρέουν
και ένα σαράκι ροκανίζει
το μεδούλι της ψυχής σου.
Όταν σταματάς να εκπλήσσεσαι
απ’ όσα συμβαίνουν γύρω σου
και τα αποδέχεσαι όλα με απάθεια
καθώς περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Τότε το καθετί, νέο, φρέσκο και ζωογόνο
μόνο παράταιρο θα μπορεί να σου μοιάζει.
Τότε είναι που δεν υπάρχει γυρισμός.
Τότε η σήψη,
σου έγινε συνήθεια
Τότε η σήψη,
σου έγινε τρόπος ζωής.
Τότε η σήψη έγινες εσύ.
~Δαμιανός Λαουνάρος