Θα έρθει μια μέρα κάποτε, που σκοτάδι δεν θα υπάρχει.
Τα πάντα γύρω σου θα μοιάζουν φως
και μόνο αυτό θα βλέπεις και τίποτα άλλο πια…
Θα έρθει μια μέρα κάποτε, που κρύο δεν θα αισθάνεσαι.
Ένα καυτό καλοκαίρι θα σαγηνέψει το μυαλό σου
Και οι παλιοί χειμώνες θα’ ναι πλέον ξεχασμένοι…
Θα έρθει μια μέρα κάποτε, που λύπη δεν θα βιώνεις.
Μήτε δάκρυα θα χύνεις μήτε θα στεναχωριέσαι.
Και μια ευτυχία άχαρη θα μπολιάσει στην ψυχή σου.
Θα έρθει μια μέρα κάποτε, π’ ό,τι ποθούσες θα αποκτήσεις.
Αγαθά, υλικά και άυλα δεν θα σου λείπουν πια
μα κι ούτε κάτι άλλο ποτέ σου θα θελήσεις…
Θα έρθει μια μέρα κάποτε που πέτρα θα έχεις γίνει.
Τίποτα δεν θα σε αγγίζει πια μα κι ούτε εσύ θα νιώθεις.
Θα έρθει μια μέρα κάποτε αλλά καλύτερα να μην έρθει…
Δαμιανός Λαουνάρος