Τα καταφέρνω καλά τις περισσότερες φορές που λες…
Στις γιορτές για παράδειγμα είχα βρει την λύση να μην επηρεάζομαι από την απουσία σου.
Επέλεγα να δουλεύω πάντα!
Μια χαρά λειτουργεί ακόμα και τώρα .
Ούτε να σκέφτομαι το καλοστολισμένο δέντρο στο σαλόνι
Ούτε τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια στο ραδιόφωνο
Ούτε καν το κοτόπουλο γεμιστό με κάστανα και κουκουνάρι που έφτιαχνες την παραμονή.
Δεν μου λείπουν οι χαιρετισμοί στη τηλεόραση την μεγαλοβδομάδα
Δεν μου λείπει η νηστεία
Δεν μου λείπουν τα τραπεζώματα με όλο το σόι.
Πηγαίνω για δουλειά στα μπαρ
φοράω ένα επιτηδευμένο χαμόγελο
και σερβίρω αγνώστους.
Δεν τους ξέρω, δεν με ξέρουν…
Γαμάει!
Ούτε οικειότητες ούτε πολλά-πολλά.
Απλά να περάσουν οι μέρες σκέφτομαι μονάχα.
Και περνάνε.
Πάντοτε περνάνε και πάντοτε θα περνάνε!
Γεμίζω ανακούφιση όταν το συνειδητοποιώ αυτό.
Μια αυτοπεποίθηση με κυριεύει και με κάνει να πιστεύω πως μπορώ να ανταπεξέλθω σε όλα!
Κι εκεί που νομίζω ότι το ελέγχω… Τσουπ! Φτάνει πάλι η ριμάδα η μέρα και λυγίζω.
«Τι έγινε ρε πούστη μου;» αναρωτιέμαι. «Μεγαλώνω και γίνομαι μαλθακότερος;»
Κάνω ένα βήμα πίσω και ανασκουμπώνομαι…
Τζίφος! Μια από τα ίδια.
Είναι πάλι 5 του Σεπτέμβρη στις 5 το πρωί και μόλις έχω σχολάσει…
Μισομεθυσμένος, μισοπεθαμένος ή μισοζώντανος, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ακροβατώ στα όρια της κατάθλιψης…
Πάραυτα, κάθομαι και γράφω αυτές τις αράδες στο σκοτάδι.
Δεν ξέρω αν τις γράφω για εσένα ή για εμένα τελικά.
Δεν έχει σημασία. Απάντηση δεν θα πάρω και άλλωστε δεν νομίζω να την χρειάζομαι πια.
Θα σηκωθώ σε λίγες ώρες να κάνω αυτό που κάνω πάντα τέτοια μέρα.
Θα βρω μια εκκλησία να σου ανάψω ένα κεράκι.
Μην νομίζεις πως πιστεύω σε αυτά…
Χαχαχα! Καμία σχέση…
Εμένα ο Θεός με ξέχασε και ο Διάολος δεν με θέλει!
Θα το κάνω μόνο και μόνο για να ξεγελάσω τον εαυτό μου!
Ίσως έτσι
αν κάνω κάτι για εσένα
σαν να είσαι ακόμα εδώ
να καταφέρω να ξεχάσω ότι μου λείπεις…
~Δαμιανός Λαουνάρος